Ο καιροσκόπος άνθρωπος είναι σαν το σαλιγκάρι. Όπως εκείνο ξεμυτίζει στο πρώτο ίχνος βροχής για ν’ απλώσει τη γλίτσα του, έτσι κι ο καιροσκόπος ξεπετάγεται σε περιόδους μεγάλων κρίσεων και εθνικών συμφορών για ν’ απλώσει τη δική του. Συμφορά σημαίνει απελπισία και όπου υπάρχουν απελπισμένοι υπάρχει και σίγουρο κέρδος, καθώς την ώρα που ο άλλος πνίγεται θα πιαστεί απ’ όπου βρει για να σωθεί –είτε αυτό που του πετάς είναι καραβόσκοινο είτε είναι τρίμετρο ανακόντα.
Πρώτοι διδάξαντες της τέχνης, φυσικά, ήταν οι πολυαγαπημένοι μαυραγορίτες της Κατοχής. Η χώρα βυθισμένη στην πείνα και την ανέχεια και η δική τους γλώσσα βυθισμένη στο απευθυσμένο των Ναζί, για να κρατάνε τις αποθήκες τους γεμάτες. Τρελές περιουσίες έγιναν εκείνα τα χρόνια, οι μισοί πλούσιοι της εποχής μας παίζει να είχαν προπάππου που αντάλλαζε το καρβέλι ψωμί με τρία στρέμματα ελιές στο Μαρκόπουλο. Από κει πρέπει να κρατάει και το DNA των σημερινών τοκογλύφων, δεν γίνεται –τόση γλοιωδία και σκατοψυχιά μόνο κληρονομική μπορεί να είναι!
Και μια και αυτό που διανύουμε τα τελευταία χρόνια δεν είναι κρίση, αλλά κρισάρα, λογικό ήταν να σκάσουν μύτη πάλι οι κλασικοί εκμεταλλευτές πόνου. Κάπως έτσι, λοιπόν, προέκυψαν τα καταστήματα «αγοράς χρυσού», όπως τα αποκαλούν οι ιδιοκτήτες τους (και τοκογλυφεία, όπως τα αποκαλούν όλοι οι άλλοι). Δειλά δειλά στην αρχή και στη συνέχεια με ρυθμό πολυβόλου, άρχισαν να ξεφυτρώνουν πέντε-πέντε στις γειτονιές, σαν τα περίπτερα. Ε, δεν ανοίγει και τίποτε άλλο πια: φούρνοι, σουβλατζίδικα, λουκουματζίδικα και ενεχυροδανειστήρια! (Εν τω μεταξύ, τι στο καλό γίνεται; Μόνο με τυρόπιτες, πιτόγυρα και ντόνατς ζούμε πλέον σε αυτή τη χώρα;) Το κονάκι του μαυραγορίτη το ξεχωρίζεις από μακριά. Έχει χτυπητή, κίτρινη ταμπέλα -καθόλου περίεργο, πολλά τοξικά πλάσματα στη φύση έχουν κίτρινο χρώμα, συνήθως! Μερικά έχουν και καμιά φωτεινή επιγραφή με μπλιμπλίκια και βελάκια που αναβοσβήνουν, μην τυχόν και το προσπεράσεις κατά λάθος και πας στο επόμενο. Επίσης, η βιτρίνα καλύπτεται από χλιδάτες φωτογραφίες με χαρτονομίσματα, λίρες, αυτοκίνητα και κοσμήματα, για να σου υπενθυμίζει τη γκλαμουριά που αποχαιρετάς οριστικά. Απαραίτητη πινελιά τα βαριά κάγκελα και οι σιδεριές, διότι μη μας φάνε και λάχανο με τόσο παραδάκι που έχουμε μαζεμένο εδώ μέσα. Και, φυσικά, λιτή διακόσμηση: ένα γραφείο και δυο καρέκλες –σημάδι ότι το «μαγαζί» απλώς άνοιξε για την περίσταση, σαν τα εποχιακά που πουλάνε περούκες τις Απόκριες. Γιατί να ρίξεις χρόνο και χρήμα στη διακόσμηση, αφού σκοπεύεις να το κλείσεις σύντομα και να την κάνεις όταν μαζέψεις όσα ήταν να μαζέψεις;
Και αν κρίνω από το γεγονός ότι και αυτά τώρα τελευταία έχουν αρχίσει σιγά σιγά να κλείνουν, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι το άρμεγμα της αγελάδας πλησιάζει στο τέλος του, ο χρυσός λιγόστεψε και σύντομα θα επιστρέψουν όλοι οι τοκογλύφοι πίσω στα μπουρδέλα και τα κωλάδικα που διευθύνουν παράλληλα και θα κουρνιάσουν πάλι στη θαλπωρή του υποκόσμου. Μέχρι την επόμενη εθνική κρίση, τουλάχιστον…
Να σε λένε Αγάπιο και να ζεις τρεφόμενος από τη δυστυχία του άλλου, σαν παρασιτικός οργανισμός. Το σύμπαν έχει περίεργο χιούμορ. Αν ήξεραν οι γονείς του τι θα γινόταν ο γιος τους μεγαλώνοντας, δεν θα τον βάφτιζαν Αγάπιο, αλλά Τσιμπούριο.
Αγοράζουμε μετρητοίς χρυσό, ασήμι, επώνυμα ρολόγια, πολύτιμες πέτρες, αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, κινητά, laptop, τηλεοράσεις, ποδήλατα, φωτογραφικές μηχανές, φούρνους μικροκυμάτων, ηχοσυστήματα, iPods, τη Stirella –τη Stirella, κότερα, ελικόπτερα, μεζονέτες, οικογενειακούς τάφους, μικρά νησιά, νεφρά, παιδιά, οικόπεδα στη Λούτσα, οικόπεδα στο φεγγάρι, ποδοσφαιρικές ομάδες, death stars, ΤΗ ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΤΗΝ ΙΔΙΑ! Όλα τα σφάζουμε, όλα τα μαχαιρώνουμε! Να τα καλέσεις τα όρνια σπίτι σου και να σου κάνουν αποτίμηση ακόμη και στα κουφώματα! Ουστ!
Μια απλή επίσκεψη θα σας πείσει; Μια απλή επίσκεψη θα σας πείσει;;; Τι διάολο είστε, τα 120 ενωμένα εργοστάσια επίπλου, να έρθουμε να δοκιμάσουμε τις πολυθρόνες και τα στρώματα; Για ποιο πράγμα θα μας πείσει η επίσκεψη, για το ότι έχετε ασυναγώνιστες τιμές; Και πού το ξέρουμε εμείς, έχετε αναρτήσει συγκριτικό πίνακα τιμών στην πόρτα σας, με σφραγίδα εγγύησης από την Πανελλήνια Ένωση Τοκογλύφων; Ή με το που θα έρθουμε στο μαγαζί σας και μπούμε μέσα θα σκάσει μύτη η ικανοποιημένη πελάτισσα και θα πει: «Αχ, σε αυτούς να πουλήσετε τα κοσμήματά σας! Σε δέκα ενεχυροδανειστήρια πούλησα χρυσαφικά, μόνο αυτοί με κεράσανε γκαϊφέ!»
Σούλα Gold; Συγγνώμη, αγοράζετε χρυσό ή πουλάτε κιλότες και νεγκλιζέ; Εντάξει, δεν λέω, από το «Αγάπιος» είναι σίγουρα πολύ καλύτερο και δίνει και ένα πιο οικείο πρόσωπο στην «επιχείρησή» σας. Νιώθεις σαν να πηγαίνεις στην κομμώτρια της γειτονιάς για να σου πάρει λίγο τις άκρες και όχι στους τοπικούς μαυραγορίτες για να σου πάρουν τα σώβρακα για ένα κομμάτι ψωμί.
Η αναφορά στην κατοχή κρατικής άδειας δίνει μεγαλύτερο κύρος στην επιχείρηση, διότι το να έχεις πάρει άδεια από το κράτος-αρχικλέφταρο σημαίνει ότι ξέρεις πολύ καλά τη δουλειά σου κι έχεις εγγυημένα αποτελέσματα! It takes one to know one, που λένε και οι Εγγλέζοι!
Αγορές και κατ’ οίκον; Αχ, μα τι καλοί που είστε! Πόσο ευγενικό εκ μέρους σας να κάνετε τον κόπο να έρθετε μέχρι το σπίτι μας για το πλιάτσικο! Ευχαριστούμε πολύ! Όσο θα είστε εδώ, ρίξτε ελεύθερα μια ματιά και τριγύρω, μην τυχόν και δείτε τίποτε που να σας γυαλίσει και θελήσετε να μας κάνετε μια προσφορά και γι’ αυτό! Ξέρετε, κάναν πίνακα, την τηλεόραση, καμιά πολυθρόνα-αντίκα, τον πρωτότοκο γιο μας…
Πιθανοί λόγοι για τους οποίους θέλει να του χτυπήσεις την πόρτα πριν μπεις:
α) Για να προλάβει να μαζέψει τα μασούρια με τις χρυσές λίρες που κάθεται και μετράει ηδονικά στο μισοσκόταδο.
β) Για να φορέσει τη μεταξωτή ρόμπα του, να ξαπλώσει λάγνα στο ντιβάνι και να φωνάξει: «Do come in!»
γ) Για να προλάβει να βγάλει το περίστροφο από το συρτάρι και να το κρατήσει κάτω από το γραφείο.
δ) Για να προλάβει να μαζέψει το Playboy και ν’ ανεβάσει το φερμουάρ.
ε) Για να προλάβει να βγάλει το κολιέ και τα χρυσά σκουλαρίκια που προβάρει στον καθρέφτη.
Ώπα, κάτι δεν πήγε καλά εδώ. Μάλλον μπέρδεψα τα αρχεία. Τι δουλειά έχει η φωτογραφία μιας τράπεζας σε ένα άρθρο για κλέφτες, μαυραγορίτες και τοκογλύφους;
Ο υπότιτλος της εβδομάδας
Για όνομα του Μεγαλοδύναμου! Δηλαδή -για να καταλάβω- τη μία και μοναδική φορά που μπορούσατε να «εξελληνίσετε» κάτι χωρίς να φαίνεται γελοίο (έχει και ο ελληνικός στρατός δικό του φωνητικό αλφάβητο), ΔΕΝ το κάνατε; Και εντάξει, αφού επιλέξατε να μετατρέψετε σε «Τσάμικο» το «Tango» τότε γιατί δεν κάνατε και το «Golf», «Γκόλφω» να το φχαριστηθούμε πιο πολύ το αστείο;
ΠΡΟΣΟΧΗ, δαγκώνει! 