31 χρόνια peslac…

Ικαρία, καλοκαίρι 1978… Ο μικρός Βασίλης με το πρώτο του στραβωμένο βλέμμα…

Κλείνω 31 χρόνια παρουσίας στο μικρό αυτό πλανήτη…

Έκατσα τώρα το πρωί κι έψαξα λίγο τις παλιές φωτογραφίες μου (έχω πολύ λίγες, δυστυχώς…) Στην αρχή είπα να βάλω μία πιο καλλιτεχνική που μου τράβηξαν στα δέκα μου, αλλά επέλεξα να αναρτήσω την πιο παλιά που βρήκα… Μάλλον για να δείτε όλοι πώς ήμουν και σε τι χάλια έφτασα!

Είχα ετοιμάσει εντελώς διαφορετική εγγραφή, αλλά μετά την έκπληξη που μου κάνατε χθες το βράδυ, αποσυντονίστηκα πλήρως! (Δεν νομίζω να έμεινε κανείς στον Παθ που να μην έμαθε ότι έχω γενέθλια!!) Τελικά, νομίζω ότι τα πιο hot blog είναι αυτά που ζεσταίνονται από την παρουσία τόσων φίλων… Οπότε χθες δικαίως ένιωσα ότι είμαι στο νούμερο 1 και πολύ παραπάνω! Ευχαριστώ πολύ και πάλι για τις ευχές σας… Δεν μπορώ να σας ευχαριστήσω ονομαστικά, γιατί σίγουρα θα ξεχάσω κάποιον…

Παλιότερα με έπιανε κατάθλιψη στα γενέθλια… Σκεφτόμουν ότι μεγάλωσα άλλον ένα χρόνο κι ότι δεν έχω πετύχει σχεδόν τίποτε μεγάλο στη ζωή μου… Από φέτος αποφάσισα να γίνω πιο αισιόδοξος και να σκέφτομαι όλα αυτά που έχω ακόμα μπροστά μου να πετύχω!

Αν υπάρχει κάτι που σίγουρα έχω πετύχει, πάντως, είναι να έχω πάντα δίπλα μου ανθρώπους που με αγαπούν!